Każdy z uczestników wyszukuje sobie mały kamyk do rzucania. Wybrane kamyki muszą się od siebie różnić, by można było poznać, do kogo należą. Jeden z uczestników gry, „pasterz”, kładzie na dużym kamieniu mniejszy kamień i staje w pobliżu, tak by móc obserwować efekty rzutów i miejsca padania kamyków, nie będąc narażonym na uderzenia nimi. Gracze stają w jednakowej odległości i rzucają swoimi kamykami, starając się strącić mały kamień z dużego.

Jeżeli w jednej kolejce rzutów nikomu się to nie uda, wszyscy podchodzą do dużego kamienia i ustalają, czyj kamyk leży najbliżej celu. Ten zawodnik staje o jeden krok bliżej od miejsca, z którego rozpoczynano rzuty. Reszta rzuca z tego samego miejsca co przedtem. Serię rzutów powtarza się trzy razy. Jeżeli po trzech seriach graczom nie uda się strącić małego kamienia, przyznaje się zwycięstwo „pasterzowi’. Jeżeli któryś z graczy strąci kamień wcześniej, zostaje „pasterzem” i gra toczy się dalej.

Podczas zabawy w pomieszczeniu nie można używać kamieni. Rzuca się lekkimi przedmiotami – kulami papierowymi, pustymi pudełkami, piłeczkami pingpongowymi – do pudełka ustawionego na stołku.